Μια ζεστή χαμογελαστή καλημέρα στους φίλους της σελίδας μας , ευχαριστούμε για την παρεα σας..... καλοδεχόμαστε τους καινούργιους φίλους ......
Καλημέρα σε όλη την Γη ...να έχουμε μια όμορφη αγαπησιαρικη ελπιδοφόρα μέρα ,να δώσουμε και να πάρουμε αγάπη .....
να στείλουμε ευχές σε όλους τους συνανθρώπους που δοκιμαζονται για γρήγορη και καλή κατάληξει όλον τον προβλημάτων τους .....,να ευχαριστήσουμε τον Δημιουργό του σύμπαντος που έχουμε την ευλογία να απολαύσουμε ακόμα μια μέρα ....!!!!!!.ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΧΑΡΟΎΜΕ ΜΕ ΟΛΕΣ ΜΑΣ ΤΗΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ .!!!
Πως βούλιαξε στα μυρωμένα γιασεμόκλωνα
εκείνη η εποχή που νοικιάζαμε ποδήλατα
και τρέχαμε λάμποντας μισή ωρίτσα....
*Περιττή νοσταλγία- Ν.Καρούζος
Σαν σήμερα (26 δεκεμβρίου) το 1891 γεννήθηκε ο Αμερικανός συγγραφέας, Χένρι Μίλερ. Το έργο του εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από τους συγγραφείς της γενιάς μπητ. Ανάμεσα στα κυριότερα έργα του συγκαταλέγονται ο «Τροπικός του Καρκίνου» (δύο εκατομμύρια πωλήσεις τα δύο πρώτα χρόνια της κυκλοφορίας του), ο «Τροπικός του Αιγόκερω» και η τριλογία «Η Ρόδινη Σταύρωση». Γνωρίστηκε με τον Γιώργο Σεφέρη και τον Γιώργο Κατσίμπαλη, από τον οποίο είναι εμπνευσμένος και ο τίτλος του βιβλίου του «Κολοσσός του Μαρουσιού». Στο έργο αυτό, που δημοσιεύτηκε το 1941, ο Μίλλερ περιέγραψε το σύντομο διάστημα της παραμονής του στην Ελλάδα φροντίζοντας παράλληλα να προβάλλει τις σκέψεις του για την ευρύτερη σημασία της Ελλάδας. Επίσης, ο «Κολοσσός του Μαρουσιού» έχει ένα ιδιαίτερο κερκυραϊκό ενδιαφέρον για την παρουσία του Θεόδωρου Στεφανίδη, γιατρού, λογοτέχνη και μεταφραστή, εγκατεστημένου μόνιμα στη βόρεια Κέρκυρα (η μητέρα του, γένος Ράλλη), ο οποίος είχε γράψει τρεις ποιητικές συλλογές στην αγγλική.
«Εάν εργαστείς ακατάπαυστα και αφοσιωθείς για τόσα χρόνια όσα ξόδεψες για να κάνεις κακό στον εαυτό σου - είπε ψιθυριστά και με τη γλυκύτητα μιας υπόσχεσης - μια μέρα ο χρόνος θα σκιστεί, θα ανοίξει ένα τούνελ που θα σε οδηγήσει στο πιο πραγματικό κομμάτι του εαυτού σου, στο πιο αληθινό... ένα κομμάτι με το οποίο ο κάθε άνθρωπος θα πρέπει να επανασυνδεθεί: το όνειρό του».
Ο άνθρωπος που πιστεύει στον Εαυτό του, κάνει ένα βήμα (φαινομενικά) στο κενό και ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ, πέρα από κάθε αμφιβολία, βλέπει το έδαφος κάτω από τα πόδια του να υλοποιείται, δικαιώνοντας τη φωτεινή παραφροσύνη του.
Εάν ένας άνθρωπος είχε την ικανότητα να μετακινήσει έστω και κατά ένα χιλιοστό την κατεύθυνση της πίστης του, εάν μπορούσε να κατευθύνει έστω και ελάχιστα τη δύναμη των πεποιθήσεών του προς τη ζωή και όχι προς το θάνατο ...θα μπορούσε να μετακινήσει βουνά στον κόσμο των γεγονότων».
Η πεποίθηση ότι ο θάνατος είναι ακατανίκητος, είναι βλαβερή για τους ανθρώπους.
Η μακροζωία σου καθορίζεται από τη νοητική σου κατάσταση, από τη λαχτάρα σου για ζωή.
«Κοντά μου δεν θα μπορείς να γεράσεις... δεν θα μπορείς να αρρωστήσεις... ούτε να πεθάνεις - είπε, και εγώ άκουγα έκπληκτος εκείνα τα άχρονα λόγια.
If you learn how to raise the vibrations of your body to a higher level, you will disappear from the sight of a harmful, threatening, mortal world. The batterfield is the body.
Αλλά σ’ εσάς, που επιλέξατε το θάνατο για οδηγό σας, η ζωή και το φως μοιάζουν με φρίκη...
Γι ’ αυτό μεταξύ Εμένα και εσάς υπάρχει μια ανοιχτή διαμάχη...».
Πέρασαν μήνες. Κι είναι στιγμές που ξεχνάω
Ακόμα και το πρόσωπό της
Πασχίζω να θυμηθώ- τίποτα.
Μονάχα αυτό το βάρος στην καρδιά
Που είναι κάτι περισσότερο
Κι απ’ την ανάμνησή της.
Που είναι αυτή ολόκληρη μέσα μου.
Αν βρουν έναν άνθρωπο νεκρό έξω απ’ την πόρτα σου
Εσύ θα ξέρεις
Πως πέθανε σφαγμένος απ’ τα μαχαίρια των φιλιών
Που ονειρευότανε για σένα.
*Τ.Λειβαδίτης
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου