Από τις πλουσιότερες στον κόσμο θεωρούνται η πανίδα και η χλωρίδα της Μεσογείου. Ταυτόχρονα όμως είναι και οι περισσότερο απειλούμενες, σύμφωνα με έρευνα που χτυπά καμπανάκι κινδύνου για την επιδείνωση του φυσικού περιβάλλοντος, την υπεραλιεία και την αύξηση των ειδών που διεισδύουν στο οικοσύστημα της Μεσογείου προερχόμενα από άλλα οικοσυστήματα εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής.
Η νέα απογραφή της θαλάσσιας ζωής κατέγραψε 17.000 είδη ενώ υπάρχουν ακόμα είδη που δεν έχουν καταγραφεί. Κι αυτό την ώρα που προηγούμενες εκτιμήσεις υπολόγιζαν την ύπαρξη 8.000-12.000 ειδών, σύμφωνα με την έκθεση που δημοσιεύεται στο ηλεκτρονικό περιοδικό Plos One.
Μια πλούσια βιοποικιλότητα που εκτίθεται σε ποικίλες απειλές, ισχυρότερες στη Μεσόγειο από ο,τι αλλού.
«Οι συνέπειες της ανθρώπινης δραστηριότητας είναι αναλογικά πιο σημαντικές στη Μεσόγειο από ο,τι στις άλλες θάλασσες του κόσμου», αναφέρεται στην έκθεση. Η εξήγηση βρίσκεται στην ιστορία της περιοχής, που κατοικείται εδώ και χιλιετίες και στη γεωγραφία της, καθώς είναι μια θάλασσα σχεδόν κλειστή.
Τα θαλάσσια θηλαστικά, όπως οι φάλαινες και τα δελφίνια, έχουν ήδη πληρώσει ένα βαρύ τίμημα, ενώ ορισμένα είδη, όπως η φώκια μονάχους-μονάχους έχουν σχεδόν εξαφανισθεί.
Η σημαντικότερη απειλή για τη βιοποικιλότητα είναι η επιδείνωση του φυσικού περιβάλλοντος εξαιτίας της ανάπτυξης του ακτών και της ρύπανσης ενώ δεύτερη σημαντικότερη απειλή αποτελεί η εξαντλητική αλιεία, η οποία μάλιστα αναμένεται να αυξηθεί κατά τα επόμενα δέκα χρόνια.
Η ιδιαιτερότητα της Μεσογείου συνίσταται στην παρουσία σημαντικού αριθμού ειδών που έχουν εισβάλει από άλλα οικοσυστήματα, γεγονός που αποτελεί σημαντικό παράγοντα ο οποίος θα συνεχίσει να μεταβάλλει την βιοποικιλότητα. Πρόκειται για 600 είδη, το 4% του συνόλου δηλαδή, που έχουν μεταφερθεί στη Μεσόγειο με πλοία, με το νερό που χρησιμοποιείται ως έρμα, μέσω της διώρυγας του Σουέζ, αλλά και των Στενών του Γιβραλτάρ.
Η έκθεση αναφέρεται στην διάδοση της Mnemiopsis Leidyi (της αμερικανικής μέδουσας) στην περιοχή από το Ισραήλ μέχρι την Ισπανία το 2009, η οποία προκάλεσε μεγάλη ανησυχία εξαιτίας των συνεπειών της στο οικοσύστημα και τις ζώνες αλιείας.
Η νέα απογραφή της θαλάσσιας ζωής κατέγραψε 17.000 είδη ενώ υπάρχουν ακόμα είδη που δεν έχουν καταγραφεί. Κι αυτό την ώρα που προηγούμενες εκτιμήσεις υπολόγιζαν την ύπαρξη 8.000-12.000 ειδών, σύμφωνα με την έκθεση που δημοσιεύεται στο ηλεκτρονικό περιοδικό Plos One.
Μια πλούσια βιοποικιλότητα που εκτίθεται σε ποικίλες απειλές, ισχυρότερες στη Μεσόγειο από ο,τι αλλού.
«Οι συνέπειες της ανθρώπινης δραστηριότητας είναι αναλογικά πιο σημαντικές στη Μεσόγειο από ο,τι στις άλλες θάλασσες του κόσμου», αναφέρεται στην έκθεση. Η εξήγηση βρίσκεται στην ιστορία της περιοχής, που κατοικείται εδώ και χιλιετίες και στη γεωγραφία της, καθώς είναι μια θάλασσα σχεδόν κλειστή.
Τα θαλάσσια θηλαστικά, όπως οι φάλαινες και τα δελφίνια, έχουν ήδη πληρώσει ένα βαρύ τίμημα, ενώ ορισμένα είδη, όπως η φώκια μονάχους-μονάχους έχουν σχεδόν εξαφανισθεί.
Η σημαντικότερη απειλή για τη βιοποικιλότητα είναι η επιδείνωση του φυσικού περιβάλλοντος εξαιτίας της ανάπτυξης του ακτών και της ρύπανσης ενώ δεύτερη σημαντικότερη απειλή αποτελεί η εξαντλητική αλιεία, η οποία μάλιστα αναμένεται να αυξηθεί κατά τα επόμενα δέκα χρόνια.
Η ιδιαιτερότητα της Μεσογείου συνίσταται στην παρουσία σημαντικού αριθμού ειδών που έχουν εισβάλει από άλλα οικοσυστήματα, γεγονός που αποτελεί σημαντικό παράγοντα ο οποίος θα συνεχίσει να μεταβάλλει την βιοποικιλότητα. Πρόκειται για 600 είδη, το 4% του συνόλου δηλαδή, που έχουν μεταφερθεί στη Μεσόγειο με πλοία, με το νερό που χρησιμοποιείται ως έρμα, μέσω της διώρυγας του Σουέζ, αλλά και των Στενών του Γιβραλτάρ.
Η έκθεση αναφέρεται στην διάδοση της Mnemiopsis Leidyi (της αμερικανικής μέδουσας) στην περιοχή από το Ισραήλ μέχρι την Ισπανία το 2009, η οποία προκάλεσε μεγάλη ανησυχία εξαιτίας των συνεπειών της στο οικοσύστημα και τις ζώνες αλιείας.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου