Φαίνεται πως ο κόσμος μας δεν είναι μόνο λιοντάρια, καμηλοπαρδάλεις, σκυλάκια και γατάκια.
Κι αυτό γιατί ο πλανήτης είναι γεμάτος από ζώα άγνωστα στον άνθρωπο, με τους επιστήμονες να παίρνουν μόλις μυρωδιά την ύπαρξή τους.
Και δεν μιλάμε φυσικά μόνο για την παντελώς άγνωστη άβυσσο, που αρχίζει δειλά-δειλά να αποκαλύπτει τη σπάνια βιοποικιλότητά της.
Γιατί στις ανακαλύψεις του 2013 περιλαμβάνονται ήδη μια δίμετρη σαύρα των δέντρων και ένα νέο είδος αφρικανικής αντιλόπης!
Ας δούμε λοιπόν μια σειρά από σχετικά άγνωστα ζώα που κάνουν τον κόσμο μας ένα ευφάνταστο μέρος να ζει κανείς...
Ο μικρός αυτός φίλος είναι αποτέλεσμα αιώνων διασταύρωσης: γενιές και γενιές ανθρώπων το έχουν εκθρέψει για την πλούσια γούνα του. Όσο για την ιδιαίτερη μορφή του, μπορεί να περιγραφεί με μια σειρά από μοναδικές μεταφορές: γάτα που άγγιξε ηλεκτροφόρο καλώδιο, βαμβάκι με πρόσωπο, πρόβατο με ισιωτική κ.λπ. Το συγκεκριμένο είδους κουνελιού ήταν μάλιστα ιδιαίτερα δημοφιλές στη γαλλική αριστοκρατία...
Το συγκεκριμένο είδος χταποδιού ζει στους ωκεανούς σε ιδιαίτερα μεγάλο βάθος, κάπου 7.000 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, για να είμαστε ακριβείς! Και βέβαια δεν ονομάζεται «dumbo» ως σχόλιο για τη νοημοσύνη του, αλλά για το γεγονός ότι χρησιμοποιεί τα αυτιά του στο κολύμπι. Παρά το γεγονός ότι καταπίνει τη λεία του ολόκληρη, πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο μικρούλης είναι ιδιαίτερα γλυκός, ενώ τα μόλις 20 εκατοστά του δεν το κάνουν και σπουδαίο κίνδυνο. Κι αυτά είναι το μόνα που ξέρουμε για τη ζωή του...
Η άμορφη αυτή προσωπο-μάζα δεν είναι και ιδιαίτερα ενεργητική. Το μόνο που κάνει είναι να εγκαθίσταται στον πυθμένα του βυθού και να περιμένει το δείπνο της να σερβιριστεί (μικροοργανισμούς). Το Blobfish δεν χρειάζεται μάλιστα καν να κολυμπά, αφού ο ιστός του σώματός του είναι ελάχιστα πυκνότερος από το νερό, επιτρέποντάς του να επιπλέει στον βυθό. Πώς αποφεύγει τους θηρευτές του; Με την απαίσια γεύση του, που το κάνει μη βρώσιμο στον άνθρωπο!
Ο παπαγάλος από τη Νέα Ζηλανδία που δεν πετά χρωστά την ιδιαίτερη ύπαρξή του στην απουσία θηλαστικών θηρευτών στο νησί, ενώ στις περίεργες ιδιότητές του συγκαταλέγονται η δυσωδία που αναδίδει, το γεγονός ότι γαβγίζει σαν σκυλί, την ίδια ώρα που είναι νυκτόβιος. Σήμερα βέβαια απειλείται με εξαφάνιση, από τη στιγμή που οι πρώτοι ευρωπαίοι άποικοι του νησιού έφεραν μαζί τους γάτες και σκύλους...
Είναι εντελώς τυφλό, φτάνει μέχρι και τα 100 χρόνια ζωής, ενώ μπορεί να περάσει μέχρι και μια ολόκληρη δεκαετία χωρίς ίχνος τροφής. Είναι πράγματι μια αξιοσημείωτη ύπαρξη! Η ακοή και η όσφρησή του είναι βέβαια αχτύπητες, εντοπίζοντας μικροοργανισμούς σε τεράστια απόσταση, ενώ στην ύπαρξή του χρωστάμε την πεποίθηση για θαλάσσια τέρατα, με τους πρώτους ψαράδες που το έβγαλαν στα δίχτυα τους να θεωρούν ότι πρόκειται για μωρό των απόκοσμων αυτών τεράτων...
Το καβούκι και το κεφάλι του συγκεκριμένου είδους χελώνας μπορεί να είναι ιδιαίτερα σκληρά, η βασική τους λειτουργία είναι ωστόσο το καμουφλάζ! Ζει σε ποτάμια και ρυάκια και δεν μπορείς να την ξεχωρίσεις από τον υδροβιότοπο. Κι ενώ είναι σχετικά ακίνδυνη, έναν βαθμό τρόμου μπορεί να τον ενσταλάξει σε όποιον την πατήσει κατά λάθος...
Παρά το γεγονός ότι έχουν εντοπιστεί ήδη από το 1939, τα ιδιαίτερα αυτά ψάρια βρίσκονται συνήθως νεκρά σε δίχτυα ψαράδων, με τη ρευστή φούσκα τους τρυπημένη. Γιατί όμως διαθέτουν διαφανή κεφάλια; Γιατί λειτουργούν ουσιαστικά σαν κόκπιτ, με το προωθημένο σύστημα όρασής τους να μπορεί να κατευθυνθεί προς οποιαδήποτε διεύθυνση, εντοπίζοντας λεία και θηρευτές όπου κι αν κινούνται στον χώρο!
Τα παράξενα αυτά πλάσματα είναι μικροσκοπικά, φτάνουν μέχρι και 12 πόντους, και τρέφονται κυρίως με έντομα πηδώντας από δέντρο σε δέντρο στην προσπάθεια αναζήτησης τροφής. Είναι νυκτόβια και κινούνται απίστευτα γρήγορα, με τη βοήθεια των επιδέξιων δακτύλων και της μακριάς ουράς τους...
Μόλις τα τελευταία 20 χρόνια έχει μπει στην ακαδημαϊκή συζήτηση, καθώς η ύπαρξή του θεωρούταν λαϊκός θρύλος. Κι όμως υπάρχει, με τους επιστήμονες να το ονομάζουν κόκκινο ιπτάμενο καλαμάρι. Οι γνώσεις μας είναι βεβαίως ιδιαίτερα περιορισμένες, δεν ξέρουμε ακόμη πώς ακριβώς μπορεί και πηδά έξω από το νερό ή γιατί το κάνει. Είναι πιθανό βέβαια τα κίνητρά του να είναι παρόμοια με τα άλλα ιπτάμενα ψάρια, είναι ωστόσο πολύ δύσκολο να συλληφθούν για να είμαστε σίγουροι...
Το είδος αυτό του αραχνοειδούς ανακαλύφθηκε μόλις το 2009, με τον ιστό της να είναι πολύ δυνατότερος από κάθε άλλο είδος αράχνης. Είναι μάλιστα 10 φορές ισχυρότερος από το κέβλαρ, την ίδια στιγμή που οι αράχνες αυτές μπορούν να υφάνουν τους ιστούς τους ακόμη και πάνω από ποτάμια. Τρέφονται με έντομα και μικρά πουλιά, ενώ η ανακάλυψή τους χαιρετίστηκε ως σπουδαίο γεγονός...
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου